نویسنده: سهیل

  • حقوق کارگران در کارگاه‌های تعطیل دوران جنگ چطور پرداخت می‌شود؟

    حقوق کارگران در کارگاه‌های تعطیل دوران جنگ چطور پرداخت می‌شود؟

    به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم, در حالی که کشور درگیر جنگ 12روزه با رژیم صهیونیستی بود اقشار مختلف جامعه، به‌ویژه کارگران و زحمت‌کشان، با تمام توان پشت جبهه‌های اقتصادی مشغول خدمت بودند، گزارش‌هایی نگران‌کننده از اخراج برخی کارگران در برخی کارگاه‌ها و واحدهای تولیدی به گوش می‌رسد.

    براساس اطلاعات دریافتی از منابع محلی و انجمن‌های کارگری، برخی از صاحبان صنایع و کارگاه‌های خصوصی، با استفاده از شرایط بحرانی و نبود نظارت کافی، اقدام به اخراج دسته‌جمعی کارگران خود کرده‌اند، این در حالی است که بسیاری از این کارگران سال‌ها در خطوط تولید کشور فعالیت داشته‌اند و اکنون در شرایط دشوار جنگ، با از دست دادن شغل خود مواجه‌اند.

    برخی فعالان حوزه کارگری معتقدند که نبود سیاست‌های حمایتی مشخص از کارگران در شرایط جنگ، سبب شده است کارفرمایان فشارهای اقتصادی را بر دوش کارگران بیندازند. به‌گفته آنان، نبود بیمه بیکاری مؤثر، نظارت ضعیف بر قراردادها و رکود بازار از دلایل اصلی این وضعیت است.

    کارشناسان اقتصادی هشدار می‌دهند که تداوم روند اخراج کارگران، می‌تواند بحران معیشتی را در جامعه تعمیق کند و اعتماد عمومی را نسبت به نهادهای مسئول کاهش دهد. پیشنهادهایی همچون ارائه بسته‌های حمایتی به کارگاه‌ها، کنترل دقیق بر اخراج‌ها و گسترش بیمه بیکاری مطرح شده است. در حالی که کشور درگیر یک جنگ نابرابر است، انتظار می‌رود که حمایت از قشر کارگر، به‌عنوان ستون فقرات تولید ملی، به یک اولویت جدی در برنامه‌ریزی‌های دولت بدل شود.

    به گزارش تسنیم, اما سؤالی که مطرح است این است؛ کارفرمایی که در 12روز جنگ، کارگاه را تعطیل کرده باشد، حقوق کارگر در این ایام باید پرداخت شود؟

    اگر نظر کارفرما تعطیلی کارگاه با پرداخت حقوق است، باید این کار مورد تأیید فرد فرد کارکنان باشد و کارفرما نمی‌تواند اجباراً کارگران را وادار به استفاده از مرخصی استحقاقی کند.

    اگر تعطیلی از سوی کارفرما بوده است، بله، بایستی پرداخت شود، اما اگر کارگاه دایر بوده است و یکی از کارکنان خودش در محل کار حاضر نشده باشد، غیبت محسوب می‌شود.

    مطابق ماده 69 قانون کار، تاریخ استفاده از مرخصی باید با توافق کارگر و کارفرما تعیین شود و همان‌طور که اگر کارگر بدون اخذ موافقت کارفرما از حضور در محل کار خودداری کند غیبت کرده است، متقابلاً اگر کارفرما هم به‌طور یکجانبه و به‌اجبار کارکنان را به مرخصی اعزام کند، این کار از مصادیق تعلیق است و نباید آن روز را از مرخصی استحقاقی کارکنان کسر نمود،

    یعنی اگر نظر کارفرما تعطیلی کارگاه با پرداخت حقوق است، باید این کار مورد تأیید فرد فرد کارکنان باشد و کارفرما نمی‌تواند اجباراً کارگران را وادار به استفاده از مرخصی استحقاقی کند و البته باز هم در صورت بروز اختلاف، نظر و رأی مراجع حل اختلاف محل تعیین‌کننده است.

  • یادداشت|دیپلماسی سازش نیست؛ اِعمال اراده است

    یادداشت|دیپلماسی سازش نیست؛ اِعمال اراده است

    مرکز مطالعات راهبردی خبرگزاری تسنیم، یادداشتی با عنوان “دیپلماسی سازش نیست؛ اِعمال اراده است” در تحلیل فعالیت‌های این روزهای دستگاه دیپلماسی کشور در پیگیری و احقاق حقوق ملت ایران در عرصه بین‌المللی منتشر کرده است.

    متن این یادداشت را در ادامه می‌خوانید:

    در میانه تقابل مستقیم با رژیم صهیونیستی، جامعه ایران با آزمونی برای درک عمیق‌تر از مولفه‌های قدرت ملی مواجه است. یکی از کلیدی‌ترین ابعاد این بلوغ راهبردی، فهم صحیح و دقیق از جایگاه «مذاکره» در منظومه قدرت جمهوری اسلامی است. تصور اینکه نشستن بر سر میز دیپلماسی، عقب‌نشینی از آرمان‌ها یا نادیده گرفتن فداکاری‌های میدان است، یک خطای تحلیلی است که دشمن همواره بر آن دامن می‌زند. واقعیت آن است که دیپلماسی، نه نقطه مقابل میدان، بلکه امتداد هوشمندانه آن و ابزاری برای نقد کردن و تثبیت قدرتی است که در صحنه نبرد تولید شده است.

    دیپلماسی ترجمه قدرت است؛ نه نشانه ضعف

    دیپلماسی در خلاء صورت نمی‌گیرد. نتیجه هر گفتگوی سیاسی، تابعی مستقیم از موازنه قدرت در خارج از اتاق مذاکره است. یک دیپلمات، نماینده اراده و توان یک ملت است و سخنان او زمانی «شنیده» می‌شود که پشتوانه آن، اقتدار محسوس و بازدارندگی مؤثر باشد. دیپلماسی بدون پشتوانه میدانی، استیصال است؛ اگر کشوری از موضع ضعف، بدون اهرم‌های فشار و صرفاً برای دفع یک خطر فوری وارد گفتگو شود، ناگزیر به دادن امتیازات یک‌طرفه خواهد شد.

    این آن چیزی است که به درستی «سازش» نامیده می‌شود. دیپلماسی با پشتوانه میدانی، اعمال اراده است؛ اما زمانی که یک دیپلمات با اتکا به دستاوردهای میدانی، توانمندی‌های دفاعی، انسجام داخلی و عمق راهبردی منطقه‌ای سخن می‌گوید، میز مذاکره به میدانی برای تحمیل محاسبات جدید به دشمن تبدیل می‌شود. در اینجا، دیپلماسی ابزاری است برای اینکه دشمن را وادار کنیم آنچه را که با هزینه گزاف در میدان نبرد به دست آورده‌ایم، با هزینه کمتر و با منطق سیاسی به رسمیت بشناسد. صدای یک دیپلمات قدرتمند، پژواک صدای اقتدار نظامی کشورش است؛ این دو از یکدیگر جدا نیستند.

    «میدان» و «دیپلماسی» دو روی سکه اقتدار

    دوگانه «میدان-دیپلماسی» یک دوگانه کاذب و انحرافی است. در دکترین راهبردی جمهوری اسلامی، این دو عنصر، مکمل و هم‌افزا هستند و منطقی یکپارچه را دنبال می‌کنند:

    میدان، تولیدکننده قدرت است؛ این قدرت نظامی و توانایی ایجاد بازدارندگی است که برای کشور «حق انتخاب» ایجاد می‌کند. اگر قدرت میدانی نباشد، گزینه‌ای جز تسلیم روی میز باقی نمی‌ماند. این توانمندی‌های دفاعی است که دشمن را از دستیابی به اهدافش از طریق نظامی مأیوس کرده و او را به این نتیجه می‌رساند که ادامه درگیری، هزینه‌ای فراتر از منافعش خواهد داشت. این نقطه، دقیقاً لحظه تولد فرصت برای دیپلماسی است.

    دیپلماسی، برداشت‌کننده محصولِ قدرت است: پیروزی‌های نظامی، هرچقدر هم درخشان، اگر به یک دستاورد سیاسی پایدار (مانند یک قطعنامه، یک توافقنامه مرزی، رفع تحریم یا انزوای سیاسی دشمن) منجر نشوند، می‌توانند در گذر زمان فرسوده شوند. هنر دیپلماسی این است که خون و فداکاری شهیدان و رزمندگان در میدان را به یک سند معتبر، یک امتیاز راهبردی و یک واقعیت سیاسی تثبیت‌شده تبدیل کند. دیپلماسی فعال، مانع از آن می‌شود که دشمن آنچه را در میدان باخته است، در عرصه سیاسی و رسانه‌ای بازپس گیرد. بنابراین، رزمنده‌ای که در میدان می‌جنگد و دیپلماتی که پشت میز چانه‌زنی می‌کند، هر دو در یک جبهه و برای یک هدف واحد، یعنی تأمین حداکثری منافع ملی و حفظ عزت ایران اسلامی مبارزه می‌کنند.

    ظرفیت‌های قدرت‌آفرین دیپلماسی

    دیپلماسی صرفاً گفتگوی دو یا چندجانبه نیست، بلکه یک عملیات پیچیده با ابزارهای متعدد است که می‌تواند خود، قدرت‌آفرین باشد: در بحبوحه یک نبرد، دیپلماسی می‌تواند از طریق اقدامات هوشمندانه زیر، مسیر جنگ را به نفع یک کشور تغییر داده و به پیروزی کمک کند:

    انزوای سیاسی و اقتصادی دشمن: دیپلمات‌ها می‌توانند با رایزنی فشرده با کشورهای بی‌طرف یا متحد، آن‌ها را متقاعد کنند که اقدامات طرف مقابل را محکوم کرده، روابط دیپلماتیک خود را کاهش دهند یا تحریم‌های هدفمند علیه آن وضع کنند. این کار باعث تضعیف روحیه و کاهش منابع دشمن می‌شود.

    مدیریت روایت و کسب مشروعیت بین‌المللی: دستگاه دیپلماسی با ارائه مستندات و شواهد در مجامع بین‌المللی (مانند سازمان ملل) و رسانه‌های جهانی، روایت خود از جنگ را حاکم می‌کند. با معرفی دشمن به عنوان آغازگر جنگ یا ناقض حقوق بین‌الملل، افکار عمومی جهان را با خود همراه کرده و هرگونه حمایت از طرف مقابل را پرهزینه می‌سازد.

    ایجاد شکاف در جبهه پشتیبانی دشمن: دیپلماسی فعال می‌تواند با شناسایی و برجسته‌سازی منافع متضاد میان دشمن و حامیانش، در ائتلاف آن‌ها شکاف ایجاد کند. برای مثال، ممکن است برخی حامیان دشمن، از گسترش دامنه جنگ نگران باشند؛ دیپلماسی می‌تواند از این نگرانی برای کاهش یا قطع حمایت آن‌ها استفاده کند.

    استفاده از اهرم‌های حقوقی بین‌المللی: با شکایت در نهادهایی مانند دیوان بین‌المللی دادگستری (ICJ) یا تلاش برای صدور قطعنامه در شورای امنیت، می‌توان فشارهای قانونی سنگینی بر دشمن وارد کرد. این اقدامات، مشروعیت اقدامات نظامی آن‌ها را زیر سؤال برده و آن‌ها را در جایگاه پاسخگویی قرار می‌دهد.

    تأمین خطوط حیاتی خودی: همزمان با فشار بر دشمن، دیپلماسی برای باز نگه داشتن کانال‌های اقتصادی، مسیرهای لجستیکی و دریافت حمایت‌های سیاسی از متحدان خود تلاش می‌کند. تضمین جریان یافتن منابع، به اندازه وارد کردن فشار بر دشمن برای تداوم مقاومت و کسب پیروزی، حیاتی است. پس دیپلماسی در میانه نبرد، جبهه دوم جنگ است که دشمن را از پشتوانه تهی کرده و جبهه خودی را تقویت می‌کند تا قدرت تولیدشده در میدان، به یک پیروزی سیاسی پایدار تبدیل شود.

    بلوغ راهبردی برای حفظ ایران قوی

    درک این منطق پیچیده اما حیاتی که دیپلماسی به همان اندازه مهم است که قدرت نظامی، یک ضرورت ملی است. جمهوری اسلامی ایران، به پشتوانه مکتب مقاومت و تجارب گران‌بهای تاریخی خود، آموخته است که قدرت، یک مفهوم یکپارچه است. تضعیف هر یک از بازوهای قدرت (نظامی یا دیپلماتیک) به بهانه تقویت دیگری، منجر به فلج شدن پیکره امنیت ملی می‌شود. حمایت از دیپلمات‌هایی که با اتکا به قدرت میدانی برای تأمین منافع ملی تلاش می‌کنند، نه به معنای سازش، که عین حمایت از اصل مقاومت و اقتدار است. بلوغ راهبردی در این است که بداند دیپلماسی، ادامه و امتداد منطقی سنگر دفاع است و هر دو برای سرافرازی «ایران قوی» ضرورتی انکارناپذیر دارند.

  • 5 تکنیک برای تولید ایده‌های خلاقانه‌تر با ChatGPT

    5 تکنیک برای تولید ایده‌های خلاقانه‌تر با ChatGPT

    به گزارش سرویس علم و فناوری تابناک، ابزارهای هوش مصنوعی امروزی در زمینه‌های مختلفی استفاده می‌شوند. از مهم‌ترین کاربردهای آنها تکنیک طوفان فکری (Brainstorming) است که در آن تلاش می‌شود برای حل مسئله‌ای فهرستی از ایده‌های مؤثر تهیه کرد. در این مطلب، به 5 روش انجام مؤثرتر جلسات طوفان فکری با ChatGPT اشاره می‌کنیم.
    امروزه میلیون‌ها نفر در صنایع مختلف از ChatGPT در کار‌هایی مثل خلاصه‌سازی متون، نوشتن ایمیل و تولید ایده استفاده می‌کنند. بیش از ۴۰۰ میلیون نفر در هفته به این چت‌بات هوش مصنوعی مراجعه می‌کنند.

    نتایج پژوهشی جدید از مدرسه وارتون دانشگاه پنسیلوانیا نشان می‌دهد ChatGPT در حوزه طوفان فکری، به‌ویژه زمانی که از آن فقط سؤالی ساده پرسیده می‌شود، ضعف دارد؛ زیرا پاسخ‌های آن اغلب شبیه هم است و تنوع کمی دارند.

    «کریستین تروییش»، یکی از نویسندگان این پژوهش، می‌گوید: «ChatGPT در تولید ایده مهارت دارد، اما ایده‌های آن بیش از حد شبیه هم است.»

    با کمی خلاقیت در نوشتن درخواست‌ها، می‌توان به نتایجی متنوع‌تر و خلاقانه‌تر دست یافت. در ادامه، ۵ روش مؤثر برای بهره‌مندی از طوفان فکری با ChatGPT را مرور می‌کنیم.

    ۱. واضح و مشخص باشید
    اگر دنبال پاسخ‌های متنوعی هستید، خیلی ساده از ChatGPT بخواهید گزینه‌هایی کاملاً متفاوت ارائه کند. پژوهشگران وارتون می‌گویند فقط کافی است در متن پرامپت خود به این نکته اشاره کنید که تنوع اهمیت دارد.

    مثلاً اگر دنبال بهترین شهر‌های آمریکا برای سفر تابستانی هستید، «سایمون ویلیسون»، مهندس نرم‌افزار و متخصص هوش مصنوعی، می‌گوید از هوش مصنوعی بخواهید شهر‌هایی در نقاط مختلف کشور را پیشنهاد بدهد. همچنین به گفته او هرچه تعداد ایده‌های درخواستی از سمت کاربر بیشتر باشد (مثلا ۱۰ یا ۲۰ ایده)، احتمال تنوع نیز بیشتر می‌شود.

    او می‌گوید: «مدل‌های زبانی بزرگ معمولاً پاسخ‌های خود را میانگین تولید می‌کنند؛ بنابراین همیشه بخواهید چندین گزینه ارائه کنند. گزینه‌های اول عمدتاً معمولی‌اند، اما از مورد ششم یا هفتم به بعد، نتایج جالب‌تر می‌شوند.»

    ۲. از الگوی «زنجیره تفکر» استفاده کنید
    به گفته کارشناسان، یکی از مزیت‌های چت با هوش مصنوعی این است که می‌توانید از آن بخواهید پاسخ‌هایش را بهبود دهد؛ بنابراین اگر اولین ایده‌های آن ناامیدکننده‌اند، می‌توانید به هوش مصنوعی بگویید: «ایده‌ها را جسورانه‌تر کن.»

    «لِنارت ماینکه»، پژوهشگر وارتون، پیشنهاد می‌کند بهتر است همه مراحل را در یک درخواست ترکیب کرد؛ مثلاً به هوش مصنوعی بگویید:

    «چند ایده تولید کن، آنها را ترکیب کن و جسورترش کن سپس اصلاحاتی انجام بده.»

    «آلن کارنز»، مدیر فناوری هوش مصنوعی در «دانشگاه وندربیلت»، این رویکرد را «درخواست زنجیره تفکر» می‌نامد؛ مجموعه‌ای از گام‌ها را مشخص می‌کنید تا چت‌بات به نتایجی دست پیدا کند.

    همچنین اگر دقیقاً نمی‌دانید به چه چیزی نیاز دارید یا چه تفاوت‌هایی باید میان ایده‌ها وجود داشته باشد، می‌توانید از خود ChatGPT کمک بگیرید. مثلاً بنویسید:

    «سؤال‌هایی از من بکن که به تولید ایده برای محصولی مخصوص کودکان کمک کند.»

    کارنز توصیه می‌کند با چت‌بات راحت باشید و اگر ایده‌ای را نمی‌پسندید، خیلی ساده نظرتان درباره آن را بیان کنید؛ مثلاً بگویید «این ایده خسته‌کننده است».

    ۳. طوفان فکری با هوش مصنوعی از طریق نقش‌آفرینی
    نقش‌آفرینی احتمالاً از شناخته‌شده‌ترین تکنیک‌ها برای تعامل مؤثر با هوش مصنوعی است. در این تکنیک، به ChatGPT نقشی خیالی، مانند راهنمای تور، می‌دهید. این کار باعث می‌شود فرایند ایده‌پردازی از حالت خشک خارج شود.

    همچنین می‌توانید بخواهید نقش مشتری هدف شما را بازی کند. مثلاً به هوش مصنوعی بگویید:

    «تو والد کودکی ۱۲ ساله هستی. کدام ویژگی اسباب‌بازی ممکن است هم برای والد هم برای کودک سرگرم‌کننده باشد؟»

    می‌توانید سناریو را ساده یا پیچیده طراحی کنید؛ مثلاً پدر یا مادری که دنبال اسباب‌بازی مناسب برای استفاده در آب یا ساحل است. چنین سناریو‌هایی به تولید ایده‌هایی واقع‌گرایانه‌تر، متنوع‌تر و مرتبط‌تر کمک می‌کنند.

    ۴. ایده‌ها را آزمایش و ارزیابی کنید
    از هوش مصنوعی بخواهید ایده‌هایتان را بررسی یا بهترین آنها را براساس معیار‌هایی که مشخص می‌کنید، انتخاب کند. همچنین می‌توانید مجموعه‌ای از ایده‌هایی را که جمع کرده‌اید در اختیار چت‌بات بگذارید و از هوش مصنوعی بخواهید آنها را ترکیب، اصلاح یا امتیازدهی کند.

    تروییش پیشنهاد می‌کند: «مثلاً بنویسید: این ۵۰۰ ایده از تیم ما و نظرات مشتریان درباره ایرباد‌ها است. ۳۰ مورد از بهترین‌ها را انتخاب کن تا به مدیر ارائه کنم.»

    علاوه‌براین می‌توانید از ChatGPT بخواهید چالش‌های جدیدی ایجاد کند؛ مثلاً بپرسید: «چرا نباید این ایده را اجرا کنیم؟» یا «چه چیز‌هایی را در نظر نگرفته‌ام؟» ترکیب این روش با نقش‌آفرینی هم مفید است.

    همچنین می‌توانید از چت‌بات بخواهید ایده را از دیدگاه‌های مختلف بررسی کند؛ مثلاً از منظر کودکی که با اسباب‌بازی بازی می‌کند و مدیری که باید هزینه تولید محصول را بپردازد.

    نکته مهم دیگری که کارشناسان به آن اشاره کرده‌اند، ازاین‌قرار است؛ برای هر طوفان فکری گفتگوی جدیدی آغاز کنید؛ زیرا تاریخچه گفت‌و‌گو می‌تواند بر پاسخ‌ها اثر بگذارد و باعث شود چت‌بات فقط ایده‌های قبلی شما را تأیید کند.

    ۵. همه‌چیز را بررسی کنید
    کارشناسان همیشه توصیه کرده‌اند تصمیم نهایی باید با خود شما باشد. هوش مصنوعی صرفاً ابزاری است که می‌تواند در ترکیب ایده‌ها، عبور از مراحل خسته‌کننده یا کشف مسیر‌های جدید کمکتان کند.

    ویلیسون می‌گوید: «هوش مصنوعی کمک می‌کند سریع‌تر به ایده‌های جالب برسید، اما هنوز فقط سیستمی عددی است.»

    کارنز هم تأکید می‌کند همیشه باید صحت نتایج را بررسی کرد؛ چون هوش مصنوعی حتی در قانع‌کننده‌ترین پاسخ‌ها هم ممکن است اشتباه کند.